Van agile coach naar adviseur: mijn tijd bij de NPO

In januari 2024 startte ik als Agile coach bij de NPO. Mijn opdracht was om agile werken binnen de Directie Techniek en Operations verder te ontwikkelen. Daarnaast hielp ik HR-collega’s bij projecten die voortkwamen uit het rapport van de Commissie van Rijn over sociale veiligheid binnen de publieke omroep. Samen met collega’s verdiepten we ons in psychologische veiligheid en ontwikkelden we een training om deze veiligheid in teams te vergroten.

Bij de NPO kreeg ik veel ruimte om me te ontwikkelen. Het agile vakgebied kende ik al, maar binnen de Directie Techniek en Operations begeleidde ik vooral kwartaalsessies en sparde ik met managers en product owners die geen scrummaster hadden en uitdagingen in hun teams ervoeren. Naast mijn agile werkzaamheden verdiepte ik me ook in sociale en psychologische veiligheid. Dit resulteerde in een collegagericht plan van aanpak en een waardevolle training.

Eind 2024 kreeg ik de vraag om een bredere rol op me te nemen: Adviseur Projectenbureau HR. In deze functie werd ik betrokken bij alle verandertrajecten rondom mensen en cultuur, beginnend met de herziening van de kernwaarden van de NPO. In een intensief traject, met brede betrokkenheid uit de organisatie, stelden we een vernieuwde set kernwaarden op. Een krachtig resultaat en een waardevolle samenwerking met collega’s uit alle lagen van de organisatie.

Een nieuwe uitdaging: interim hoofd archief

Intussen ontstond er bij het Centraal Archief een uitdaging door het vertrek van een bestuurssecretaris die het team aanstuurde. In juni werd ik gevraagd om als interim hoofd archief aan de slag te gaan. Met een gezonde dosis nieuwsgierigheid begon ik samen met het team en een extern opgesteld verbeterplan. Stap voor stap kregen we inzicht in de archiveringsproblematiek. De eerste afspraken met het Nationaal Archief werden gemaakt – we waren op de goede weg.

Reflectie: wat geeft me energie?

In september haalde de realiteit ons in: de bezuinigingen kregen concrete vorm, en ook bij HR moesten mensen vertrekken. Met mijn tweede jaarcontract was het logisch dat mijn contract niet zou worden verlengd. Logisch, maar pijnlijk – vooral voor het archiefteam, dat na jaren minimale aandacht eindelijk gezien en erkend werd. Ze ervoeren dat de eerste stappen werden gezet om de lang bestaande problemen op te lossen. Ook voor mij was het even slikken. Een periode van loslaten en zoeken naar nieuw werk begon.

Loslaten ging eigenlijk best snel: als je weet dat je contract niet wordt verlengd, sta je al deels met een been buiten de deur. Het zoeken naar iets nieuws verliep soepeler dan ik dacht. Ik begon met reflecteren op mijn werkzame leven: bij welke organisaties kreeg ik energie en voldoening? Wat was de gemeenschappelijke noemer? Welk werk vind ik leuk en waar ben ik goed in?

Zo realiseerde ik me dat mijn (vrijwilligers)werk voor het Rode Kruis Nederland me enorme voldoening geeft, net als mijn werk voor thuiszorgorganisatie Stichting Icare. Daarnaast sprak de coöperatieve cultuur van organisaties als Achmea en TVM me enorm aan. In de afgelopen 15 jaar was ik gegroeid naar een ervaren Lean Master Black Belt en agile coach, vaak werkend op het snijvlak van business en ICT. Mijn interesse ging vooral uit naar de culturele kant van lean en agile, en de laatste jaren ook naar sociale en psychologische veiligheid.

Toch had al die jaren adviseren vanaf de zijlijn ook beperkingen. Mijn ervaring als interim hoofd archief leerde me dat ik graag ‘aan de knoppen draai’ en beslissingen neem. Mijn werk aan sociale en psychologische veiligheid had me geleerd dat echte verbinding met teamleden en vertrouwen essentieel zijn voor een excellent presterend team. Dit in de praktijk brengen leek me een mooie nieuwe uitdaging.

De perfecte match: Manager Governance en Support bij SURF

Die vond ik in de rol van Manager Governance en Support bij SURF, de ICT-coöperatie voor onderwijs en onderzoek. In deze functie zou ik leidinggeven aan secretarissen, projectmanagers, projectondersteuners/managementassistenten en facilitaire zaken – een zeer diverse afdeling met vier subteams, waarvan drie worden aangestuurd door teamleiders. Het doel? De teams helpen om een cultuur van continu leren (ik spreek liever van ‘leren’ dan van ‘verbeteren’) te ontwikkelen en zo de efficiëntie te verhogen, om de ambities van SURF te realiseren. En die zijn niet min:

Het onderwijs moet flink worden geholpen bij digitalisering. Zo wordt er gewerkt aan Npulse, een platform met het volledige leeraanbod van Nederlandse onderwijsinstellingen, om continu leren voor alle Nederlanders te ondersteunen. Daarnaast bouwt SURF aan een AI-fabriek in Groningen en beheert het Snellius, de Nederlandse supercomputer. Ook levert SURF software en licenties voor Nederlandse instellingen. En in het kader van digitale souvereiniteit rolt het Nextcloud uit als alternatief voor Amerikaanse Big Tech-cloudplatformen.

Veel werk en uitdagingen voor een relatief kleine organisatie in de grote ICT-wereld. De rol tikte veel boxen aan: continu leren, business en ICT, bij een coöperatie met maatschappelijk belang – allemaal check, check, check. Ik solliciteerde dan ook alleen bij SURF. ‘Je moet maar durven’, vonden mensen in mijn omgeving, om niet op meerdere paarden te wedden. Maar ik voelde: dit is precies wat ik wil. Mijn brief werd goed ontvangen, en na twee zeer prettige gesprekken kreeg ik het aanbod om in januari 2026 te starten.

Klaar voor 2026!

Nu sluiten we het jaar af en besteden we tijd aan familie en vrienden, met extra aandacht voor mijn gezin. Komende week is de laatste schoolweek van mijn dochters, die na al het harde leren lezen, schrijven en rekenen welverdiend de kerstvakantie in gaan. En dan zijn we allemaal helemaal opgeladen voor een uitdagend en hopelijk mooi 2026!